Samotnosć ulicy.

Santa

No lol. Mam takie opowiadanie które moje siostra określiła słowem - popierdolone. Fajnie usłyszeć tak miłą krytykę w ustach takiej kochanej sistrzyczki. No lol. Opowiadanie mnie sie dosć podoba ale wime ze stac mnie na więcej Wink

wy oceńcie, pliska - chciaż ocenialo go juz troche osób ;( niestety ze złym skutkiem, chociaz niektórym sie podobało. Jakieś błędy - pisać!
Krótkie, głupiutkie bez morału.

___________________________________________
Jej chłód owijał pustą ulicę swą bezinteresownością. Słychać było tylko doniosły sygnał syreny policyjnej i odgłos alarmu samochodowego. Schowana pod zasłoną nocy masowała swe dłonie, aby wypłoszyć zalęgnięte w nich zimno.
Następna uliczna latarnia zgasła, kolejne światło przegrało z ciemnością. Ten wielki bój stoczony na jej oczach okazał się zgubny dla samej kobiety, która traciła kolejną resztkę sił w swej podświadomości. Gubiła cień swej pewności i czuła się coraz to mniej bezpieczna.
W lustrze kałuży sprawdzała nieład fryzury i ostrość makijażu. Sprawdzała swój stan zewnętrzny, bo ten jako jedyny w całym ciele był powodem do trzymania się na nogach. Swą samotnością pogrążała się coraz bardziej. Szara codzienność, niepokonana noc, nieczyste wspomnienia.
- Chcesz wreszcie stoczyć swą walkę, stanąć i przyjąć obrazy z godnością. Przestać uciekać, odwlekać… – Powiedział mężczyzna wyłaniający się z mroku ulicy. – Jednak nie chcesz zostać sama jak zawsze, pragniesz by ktoś przy tobie był mimo wszystko. Stał i dodawał otuchy, pomagał…- kontynuował wypowiedź. Doskonale wiedział, kim jest owa niewiasta splątana ciemnością. Znał, jednak nie do końca.
- Tak, nie chcę być sama. – Odparła odwracając się powoli. Czerwień jej ust stała się intensywniejsza. Nie wiedziała, kim jest ten człowiek, jednak czuła z nim więź jak z nikim innym. Był taki jak ona. Poowijany mrokiem, sponiewierany cierpieniem, swym przeznaczeniem. Zbliżenie stało się obowiązkiem, zahipnotyzowani w sobie. Ona czuła bezpieczeństwo, on impulsywne bicie serca. W jej oczach tkwiła tajemnica. Złączając swe usta w jednym pocałunku, jego uczucia jednak nie były tak jasne, jej wydawało się, iż znalazła tego jedynego, tego ostatniego, miała rację.
- Kocham Cię – szepnął jej do ucha. Nagle strzał. Tłumik koił chwilę namiętności. On trzymał jej ciało, konającą duszę. Wciąż nie wiedząc, dlaczego. Tulił ją do swej piersi głaszcząc po pobladłym policzku. Gdy jej ręka się odchyliła z bezwładności a oczy straciły barwę, ‘dlaczego?’. Zsunął ją z kolan na kamienny chodnik. Z nieba zaczęły spadać krople deszczu.
- Czyżby anioły płakały?
Tusz kobiety lekko spływał wraz z deszczem po jej zimnym ciele.
Jeszcze jeden pocałunek skradziony, jedno muśniecie warg, ostatnie zbliżenie. Delikatnie odgarnął jej włosy z twarzy pałając obojętnością, a jednak…
Sam nie potrafił wytłumaczyć swego zachowania. Nic nie czuł. Tylko krople spadające z nieba. Nie odwrócił się, nie spojrzał na nią, nie chciał.
Jedyne, czego żałował…
„wraz z nią skonała tajemnica w jej oczach” – pomyślał. – „Nigdy się nie dowiem, jaka ona była…”.
Odchodząc za róg, poczuł jakby gonił go mrok. Ostatnia latarnia zgasła. Ostatnia myśl o niej, zaginęła, błąka się gdzieś w pamięci, jednak już się nie powtórzy, nie ma prawa. Nigdy się tak nie czuł. Nigdy nie pałał nieznanym mu uczuciem do nieznajomej, a jednak musi być ten pierwszy raz.

Odchodząc już zapomniał. Kolejna przecznica oddalała go od ciała, kradła uczucia, sceny, wspomnienia, których chciał się pozbyć. Dotarło do niego, iż to tylko zwykłe zlecenie, a jego słowa to szara gra, którą zapamiętał szpiegując cel...

noell

Nie lubię takich tych, no ... ; ((
To było straszne. W ogóle. Och. Nie wolno i tyle.

( Ew przeprasza, ale potrafi się porycześ nawet na Spidermanie )

Nick

Buuuuuuuuuuuuuuuu! ;(
Serce mi pękło.
Śliczne!

noell

Właśnie.
Nie moigę czytać takich rzeczy po zaraz sięgam po płytę "S jak Smutek" od przeukochanej Marty i się rozklejam i załamuję i w ogóle ; ((

Santa

no co wy?! nie ma w tym głębi - nie ma się nad czym rozryczeć.
Ja becze na wszytskim nawet na Shreku, a beczłam jak głupia na bambi 2 xD

rozumiem ze sie podoba

Nick

Mi tam się bardzo podoba Smile

A ja tam głębi nie szukałam, chociaż moim zdaniem na pewno jest ^^

noell

We wszystkim jest głębie, czyż nie? Autor jeżeli coś pisze, nawet podświadomie chce coś przekazać. W końcu wszystko co napiszemy wywodzi się od nas, ma w sobie kawałek naszej wyobraźni. Jakby ktoś bardzo chciał to by się w tym odnalzał ; ))

Nick

Dokładnie

Santa

ciekawie filozofujesz Wink

zawsze chciałam tak pisać - z morałem, przekazem. Ale dotychczas wychodzą mi brednie, ale sie staram - nie ma co.

noell

Ja mam taki syndrom, że raczej refleksje mi nie wychodzą. Zdecydowanie rozwijam akcję i potrafię pisać dłuższe rzeczy i niezniechęcam się (nie chwaląc się, można powiedzieć, że napisałam dwa razy coś na kształt książki ; pp ). Ale np. chciałabym czasem wcisnąć coś co da do myslenia. Z kolei moja ukochana siostra - czyt. Sophie - refleksuje, a nie akcjuje ; )) Chyba musimy napisać coś razem ; DD Ja zajmę się akcją, a Madź powciska refleksje ; DD

Santa

JA uwielbiam pisać refleksje, każde opowiadanie jakie pisałam ma teko multum Razz

nawet kiedys byłam dość popularna w blogowym świecie jako refleksjonistka (miałąm bloga Razz

bardzo fajnego ale skasowałam ;() ale to było przed tym jak stoczyłam sie w dół zapisujac do piwerszej serii xD przedtem to przeżywałam swoje 5 minut

noell

Hehe. Ja chyba w żadne sposób nie byłam znana w internecie. I jakoś nikt mnie nie rozpoznaje ani nic ; pp I specjalnie mi nie zależy.

Santa

mnie zresztą też, a dowodem na to jest - ze lubię zmieniać niki xD ale tego czasu byłam Paola Wink

lol wiem ze denne ale cóż Wink

noell

ja byłam ... hym. najbardziej używany to akira i pochodne (akir_, akirson itepe. ), swego czasu mrs. heroine, ewkens, ew i teraz noell ; pp

Santa

oł dżiz! jakie niki! a ja...eee paola <lol2> paulina z. MA, Santa. (no i jeszcze jedne ale nie powiem)

uwieżysz ze o tobie nie słyszałam?